Inleiding uit het boek 'Ridders van Licht'

Hoop houden

 De verhalen van Koning Arthur en zijn ridders spreken nog altijd veel mensen aan. Hetzelfde geldt voor moderne heldenverhalen, zoals Star Wars en The Lord of the Rings. Dat is niet vreemd: al deze verhalen gaan in wezen over wat zich, op diepere niveaus, afspeelt in onze eigen wereld. Ze spelen zich af in dimensies die indirect verbonden zijn met onze aardse wereld. De meeste mensen zijn zich niet bewust van deze dimensies, maar dat maakt ze niet minder echt. 

Daar, in de dimensies van spirituele visioenen, sprookjes en legenden, speelt zich in alle openheid en helderheid iets af waarvan we in onze aardse werkelijkheid meestal slechts een versluierde, moeilijk waarneembare reflectie kunnen waarnemen: de strijd tussen Licht en duister. 

Die strijd is op Aarde net zo goed gaande als in onze sprookjes en legenden. Ook de Aarde wordt regelmatig geplaagd door draken van angst en monsters van frustratie. Ziekte, machteloosheid, terreur, dood en gebrek vormen het duister in onze wereld. Licht is hier gelukkig ook, in de vorm van al het goede, al het optimistische, al het vertrouwende en betrouwbare; alles wat een directe uitdrukking wil, kan en durft te zijn van de liefde die ten grondslag ligt aan het Universum.

Ook op Aarde wordt de strijd tussen Licht en duister gevoerd - iedere minuut van iedere dag. En net als in de legenden zijn er ook op Aarde helden die voorgaan in die strijd: mensen die hun angsten opzij zetten, hun innerlijke kracht mobiliseren en in de bres springen voor het Goede. En net als in de legenden kun jij je met die helden identificeren, met hen meeleven, hen aanmoedigen en hen toewensen dat ze slagen. Echter, in tegenstelling tot de wereld van legenden, kun je op Aarde ook zelf een held zijn. 

Diep van binnen bén je ook een held. Misschien ken je jezelf als een bangerik of een egoïst, maar dat geeft dan alleen maar aan hoe ver je bent verwijderd van wie je werkelijk bent. Diep van binnen ben je zelfs een superheld: een nobele, edelmoedige, rechtvaardige held met bovenmenselijke krachten, die onvermoeibaar strijdt voor het Licht, voor het Goede. Zo'n held noem ik een ridder. 

Hoewel ik dat toen nog niet zo kon benoemen, wist ik al vanaf mijn vroege kindertijd dat een belangrijk onderdeel van mijn levensmissie bestond uit het steunen van mensen die door hun eigenzinnigheid, kracht en leidinggevende, onderwijzende, inspirerende of healende capaciteiten een grote impact hebben of gaan hebben op vele andere mensen - en daarmee op de richting van de maatschappij, de evolutie van de mensheid, de Aarde en de Kosmos; moedige mensen die schitterende, belangrijk wegen openen, nieuwe frequenties van Licht op Aarde neerzetten en energieverbindingen smeden voor vele generaties; die de wetenschap, cultuur, kunst, geestelijke ontwikkeling en vooruitgang van de wereldsamenleving bevorderen - vaak zonder zelf te weten hoeveel verschil ze maken. 

Mijn hele leven word ik al naar plaatsen getrokken die met ridders te maken hebben: Chateau St Gerlach, waar de ridder en later heilige Gerlachus woonde; Hotel Karel V, gevestigd in het oude hoofdkwartier van de Teutoonse Orde, in Utrecht; de hoofdkwartieren van de Johannieter Ridders op Rhodos en Malta; kasteel Mariënburg in Polen en nog een heleboel andere kastelen en kloosters verspreid over heel Europa. Ik heb bijzondere waarnemingen gehad op de vele slagvelden van Europa en Licht uitgestraald op vele militaire begraafplaatsen, waaronder dat van Oosterbeek. Daarnaast had ik contact met vele militaire piloten in Polen en Poolse oorlogsveteranen die in Nederland wonen. 

Het is zelden zo dat iets wat overvloedig in je leven voorkomt, jou zelf helemaal vreemd is. Dat geldt ook voor mij en ridderschap: ik voel ook veel van die energie van ridderschap in mij. Dat is één van de redenen dat ik ben geboren in Polen, waar veel van die energie aanwezig is - onder andere door de strijd die de Polen in de twintigste eeuw hebben gevoerd tegen opeenvolgende bezetters. 

Ik werk in de voorhoede van de wereldwijde bewustwording die gaande is. Veel mensen zouden zelfs zeggen dat mijn werk ver voorbij de grenzen van het redelijke en zinnige gaat ... en dat is een goed teken, vind ik. Ik werk op de cutting edge: aan de grenzen van het bekende, langs de randen van wat voor mogelijk wordt gehouden - en dat is ook iets wat ridders doen.

De wereld van sprookjes en legenden kende ik als kind goed, van mijn vele "innerlijke reizen", bijzondere waarnemingen en paranormale belevenissen. Daarna kwam ik elementen uit deze wereld tegen in mijn leven op Aarde. In sommige levensfasen was dat meer, in andere wat minder. Deze wereld, waar de strijd tussen Licht en duister zo tastbaar is, kwam het meest mijn aardse bestaan binnen in Gdansk, in de jaren tachtig, tijdens de opstand tegen het communistische regime in Polen. 

Er waren in Gdansk veel geweldige ridders om mij heen. Ze durfden het met blote handen, stenen en molotovcocktails op te nemen tegen de zwarte, gemaskerde en gepantserde strijders van het duister, die het machtige Rode Imperium achter zich hadden. Ik ging om met deze ridders, steunde hen, treurde met hen, hield van hen. Als het kon was ik met hen tijdens de strijd, net als zij mijn leven en hele toekomst riskerend voor de hoogste menselijke idealen van vrijheid en waardigheid. 

Er was veel angst want de overmacht van de Rode Duisternis was enorm! Ik heb vaak gezien hoe mijn vrienden in elkaar werden geslagen en werden weggevoerd naar de verschrikkelijke communistische gevangenissen. Ik kon hen dan niet redden en moest leren daarmee te leven. Sommigen liepen over naar de Dark Side, verleid door misinformatie en manipulaties of de macht en de privileges die de communisten boden. Deze gevallen ridders vochten daarna tegen hun vroegere vrienden en metgezellen; hun broeders.

Er was een prachtige broederschap onder de vrijheidsstrijders. Hartverscheurende teksten, poëzie en liedjes bloeiden tussen ons in verzet: over onze martelaars en onze helden, over muren die binnenkort zouden breken en het oude systeem begraven. Eén van ons beschreef onze situatie in zijn gedicht over de grote jacht van de windhonden op de naar vrijheid hunkerende wolven: over een wolf die zelfs in staat is zijn eigen poot af te bijten om zich te bevrijden uit de val; om te kunnen leven in vrijheid; om te kunnen zijn wie hij is. Het ging toen en gaat nu nog altijd over de enorme geestkracht van mensen; over hun power, geloof en moed; over de onbevreesdheid en onoverwinnelijkheid van de vrije geest, zelfs in hopeloze en levensbedreigende situaties.

Johannes Paulus II, onze Poolse Paus, stuurde ons veel zegeningen met woorden van aanmoediging en hoop, die heel veel voor ons betekenden. Hoewel er veel sympathie voor ons was in de wereld, wisten we dat er geen buitenlands leger ons zou komen steunen, want niemand in de wereld durfde het toen op te nemen tegen het Rode Imperium. Wij vreesden dat er heel veel bloed zou vloeien, want het leek alsof we überhaupt geen kans maakten. 

Er werd onder ons veel gebeden. Miljoenen hebben om redding gevraagd aan de spirituele wereld - zoals onze voorouders voor ons hadden gedaan, door vele eeuwen heen. Vele ogen waren gericht op de al eeuwen heiligste plek van Polen: Jasna Gòra, de Tempel op de Berg van Licht, in Częstochowa. Dat is voor mij om nog een andere reden een vertrouwde en dierbare krachtplaats: ik ben geboren op diezelfde berg, naast de tempel, en ik ben daar in mijn jeugd vaak geweest.

Toen brak een tijd aan van ongelooflijke wonderen: het duister trok zich onverwachts terug, zonder verder bloedvergieten. We hadden gewonnen! Het Licht had gewonnen! Vlammen van onze overwinning verspreidden zich snel naar de buurlanden. Het IJzeren Gordijn stortte in. Er was enorme vreugde! Wij dachten er toen niet aan dat er nog vele jaren en veel Licht nodig zou zijn om de diepe wonden die het duister had geslagen, te helen. Maar ook daarin hebben we sindsdien grote stappen gezet. Het Licht overwint uiteindelijk altijd! 

'Wat de mensheid het meest onderscheidt van andere intelligente wezens, in heel het Universum, is ons vermogen om hoop te houden in schijnbaar hopeloze situaties.'
Dit schrijft Steve Rother in zijn boek Her-inneren.[voetnoot: Steve Rother, Her-Inneren (3e druk; Eeserveen 2002)] De mensheid heeft ergens een onbreekbaar optimisme in zich. Wij mensen kunnen verdwaald raken in illusies en wanhoop en gaan geloven dat alles verloren is - of zelfs bij voorbaat al verloren was - en dan nog blijft iets in ons erop vertrouwen dat het allemaal goed komt. We kunnen elkaar verschrikkelijke dingen aandoen en helemaal verstrikt raken in onze ego's - en dan nog blijft iets in ons geloven in onze goedheid. We kunnen oogkleppen opdoen en als kippen-zonder-kop door elkaar rennen en dan nog weet iets in ons dat we wijs zijn en dat we onze weg wel zullen vinden, uiteindelijk. Dat is een fantastisch vermogen; een schitterende superkracht. Als dat is wat ons onderscheidt van de rest van het Universum, ben ik heel blij en trots dat ik deel mag uitmaken van de mensheid. 

Het is dit vermogen, om tegen beter weten in te blijven hopen, dat een hoofdrol speelt in onze heldenverhalen, van Gilgamesh en de Ridders van de Ronde Tafel tot James Bond en Star Trek. Het is ook helden-eigenschap: om nooit bij de pakken neer te gaan zitten, maar altijd weer een uitweg te vinden, het liefst met een slimmigheid of een vaardig gehanteerd zwaard, maar desnoods door alleen maar vol te houden. 

Deze heldenverhalen blijven aanspreken omdat ze mensen iets zeggen over zichzelf en hun wereld. Ze zijn geen vluchtige droombeelden of broze illusies, maar openbaringen van een diepere waarheid: de waarheid dat wij allemaal helden zijn. We worden allemaal geconfronteerd met problemen en moeilijkheden die ons de moed in de schoenen kunnen laten zinken, maar we blijven daar altijd weer uitkomen - en altijd sterker dan we erin gingen.

Ridderschap is iets groots. Het is zelfs iets heiligs. De energie van "ergens achter staan", beschermen, geloven tot het uiterste, tot de dood en daar voorbij, is buitengewoon en kostbaar. Ridders vind je overal waar grote groepen mensen ten einde raad zijn en zich machteloos voelen tegenover ziekte, dood, lijden en de schijnbare willekeur van het lot. Er is niets wat ridders kan tegenhouden. Ridderschap is iets dat ver voorbij vriendschappen gaat en ver voorbij sterfelijkheid en eindigheid. Het strekt zich uit buiten onze dimensies van tijd en ruimte. 

Eer daarom iedereen die de superkracht in zichzelf gevonden heeft en kan blijven staan voor het Goede, tegen allerlei ontmoedigende omstandigheden in. Stuur gedachten en gevoelens van Licht en liefde naar alle buitengewoon krachtige en moedige mensen die je kent en niet kent. Geloof in hun vermogen om het onmogelijke te volbrengen. Moedig hen aan bij het boeken van de overwinningen en het maken van de doorbraken die cruciaal zijn voor het lot van het Universum.

Sta helden, ridders en andere pioniers toe om af te wijken. Geef ruimbaan aan hun bijzondere kracht, eergevoel, trots, eigenwijsheid en vrijheidsdrang. Laat hen jou verrijken met hun natuurlijke nobelheid, heldhaftigheid en rechtvaardigheid. Laat hen jou ontroeren met hun diepe goedheid, zuiverheid en onbevreesdheid, die maken dat zij kunnen blijven staan voor de hoogste idealen van de mensheid tot de allerlaatste slagen van hun hart.

En eer jezelf, die bezig is de superheld in zichzelf te ontdekken en wakker te maken. Stuur gedachten en gevoelens van Licht en liefde naar jezelf, omdat je gedurfd hebt om mens te worden en het avontuur van een mensenleven aan te gaan. Sta jezelf ook toe om af te wijken van de norm. Geef ruimbaan aan jezelf. 

Geloof in je eigen vermogen om het onmogelijke te volbrengen. Besef dat jij de cruciale overwinning kunt boeken: de doorbraak die het lot bepaalt van ons Universum. Dat is wie je werkelijk bent. Misschien slaag je er nog niet in om nu al alle aspecten van je ridderschap op Aarde neer te zetten, maar daar willen wij - René, ik en onze Gidsen en Meesters van het Licht - je in dit boek graag bij helpen.

Uit 'Ridders van Licht', door Barbara Borecka & René Argonijt, Uitgeverij Hajefa